به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طی تکوین جنینی، سلول های ستیغ عصبی به بخش هایی از سیستم عصبی و چندین بافت دیگر تبدیل می شود. اما در مورد این که چه چیزی تعیین می کند که کدام سلول ها به نورون و کدام سلول به سایر سلول های تبدیل شود، مشخص نیست.

تیمی از محققین به سرپرستی الکسی ترسکیخ در انستیتو تحقیقات پزشکی سانفورد-بورنهام اخیرا نشان داده است که بیان ژنی موسوم به SOX2 پتانسیل سلول های بنیادی ستیغ عصبی برای تبدیل شدن به نورون های سیستم عصبی محیطی را حفظ می کند. یافته های این مطالعه می تواند به طراحی درمان برای کمک به بیماری نوروکریستوپاتی که به دلیل نقص در سلول های ستیغ عصبی اتفاق می افتند(مانند میکروفتالمیا و سندرم شارج) کمک می کند.

در این مطالعه محققین نقش SOX2 را در سیستم عصبی محیطی بررسی کرده و کشف کردند که این فاکتور برای حفظ چند توانی سلول ها ضروری است. با استفاده از یک مدل سلول بنیادی جنینی، دکتر ترسکیخ و همکارانش نشان دادند که سلول های بنیادی در سیستم عصبی در حال تکوین کار را با SOX2 شروع می کنند اما زمانی که می خواهند به سلول های ستیغ عصبی مهاجرتی تبدیل شوند، بیان آن را از دست می دهند. بعدا، سلول های بنیادی ستیغ عصبی مجددا در زمانی که می خواهند به نورون تبدیل شوند، آن را بیان کنند. سلول های بنیادی ستیغ عصبی که این فاکتور رونویسی را بیان نمی کنند به سایر سلول ها تبدیل می شوند اما هرگز به نورون تبدیل نمی شوند. به نظر می رسد که SOX2، نوروژنین 1 و Mash1 را روشن می کند که دو ژن حمایت کننده بقای نورون ها در سیستم عصبی محیطی و مرکزی هستند. اگر از بیان مجدد SOX2 بوسیله سلول های بنیادی ستیغ عصبی جلوگیری شود، آن ها به نورون تبدیل نمی شوند و اگر آن ها را برای تبدیل شدن به نورون  تحریک کنیم، آن ها می میرند ولی در غیر این صورت به راحتی به سلول های گلیالی و سلول های عضلانی صاف تبدیل می شوند. محققین امیدوارند از این یافته ها برای مطالعه تکوین ستیغ عصبی و تمایز سلول های بنیادی استفاده کنند.

پایان مطلب/